Pal Sokoli"Kambanë e pëlcitur"

Mirë se erdhët në faqen e Autorit: Willkommen auf der persönlichen Webseite von: Pal Sokoli

                                                                                                           

                                                                   

"Kambanë e pëlcitur dhembja"  

                                     

 

              

       Filip Sokoli                                                 Simon Sokoli                                     Kristë  Sokoli  

                                                                                                                 

             

          Kastriot      Sokoli                                    Gjergj Sokoli                       Tunë Gjokaj dhe Pashke Sokoli- Gjokaj

                                                                                                            

   

Libri  u kushtohet  vëllezërve  të  mi:

Filipit, Simonit, Kristës, Gjergjit dhe Kastriotit,

si dhe motrës, Pashke me bashkëshortin e saj Tunë Gjokaj.

të martizuar për lirinë e Kosovës më 27 prill 1999 në Meje.

Gjithashtu i falet edhe kujtimit të nënës sime (Marie) Trashes, që ndërroi jetë pa u parë as  varret

                                

                                           Marie(Trashe)Sokoli(Nëna)

                                        

 

 

 

UNË   DHE  GURI

 Në një bjeshkë të rrahur                                     

gur  i  shpuar

Guri  i  zi-u

e pyes  sa peshon

thotë   jam  kufi

e  pyes  për  plagët

  flet  sllavisht

e  pyes  për  moshën

o  zot!  o zot!

  flet  shqip

dhe shqip qan

si unë./* 

------

*/ Rrugës për  Nish / 79

 

       KORB   I   URITUR

 Asgjë  nuk  ke në gjakun tim

përveç  prangave  të hekurta

dhe  një  pikë  helmi

  për fundin  tënd e ruaj.

 

“dashuri”e vjetër

 

Pse    vardisesh

lavire

shtatit më   mbështillesh

  ma  ndalosh  rritën

e  frymëmarrjen

dardhën e helmuar e hëngra

  mos helmohet  Dardhania

dhe  ta  shoh

fundin tënd trishtë

fundin tënd  bish(ë)t.  /* 

---

/*(në hetuesinë serbe tetor `93)

Gjakovë 

 

 
ANAMNEZË   E  VJETËR

 Dhëmb  i  prishur  sulmon

plagë    vjetra  dhe  të reja

pa  mëshirë  kafshon

vret  si  rrufeja

edhe  një  herë  tjetër

ç’nofull  e  mbanë  brenda

e  re  apo  e  vjetër?

nëpër muze

u sulet portreteve

ua  kafshon lavdinë

nëpër Biblioteka

njollos   historinë

ç’është ky dhëmb i prishur

lavron    çdo  arë

specialistët  diagnostifikojnë

do  argjend

do  ar

terapi  e  çuditshme

vëndin  e indit të nxjerrë

s’e   mbush  dot

një  “Trepçë”  e  tërë.

 

Futu    nofullën  tënde

dhëmb-dhëmballë  e  vjetër

anamnezë  e  njohur

  se  njëmijë vjeçe.         

        

Prishtinë 1986

 

PAK   MË   I  KUQ...

...... PAK  MË   I  BARDHË                        

Egër  fryjnë  erërat  e  marra

mbi  lulëkuqet  e  njoma

pak    i  kuq  qumështi i nënës

pak    i  bardhë  gjaku  im.

Lule  i  dhurojmë

pranverës gjelbroshe

qe ia zbukurojnë shtatin

Kosovës trimoshe

pak    të bardha lulet

pak    e blertë  pranvera e jonë.

...

Pak më të bukura këngët. 

Gjakovë , ‘86

 

 LINDJA   QË   PO  VONOHET

 Zëri  i ëmbël i nënës

grish  shkrumin  e  shpirtit

djegur    flakën

e  kohës    rrebeshit

guri  i  lëmuar

  bjeshkën  e  mundjes

vetmuar   thërret  i etur

në portin  e  pikëpjekjeve

ta  freskojmë  gjakun

zëmra i  rrah  në Kosovë

koka në Tiranë

krahët ......

Ulqin, Preshevë  e  Shkup

bartin  dhëmbje

dashuri  për    çetuar

bjeshkës    djegur.

Mbi varrin e harruar

gjuaj  gurë

ai  rritet

unë plakem  para lindjes

me dashurinë  e  rritjes.

Gjakovë, ‘90

 URIM   PËR  VITIN  E  RI

  bashku me urimin e Vitit të Ri

ju  dërgojmë  edhe  një  hero

arkivoli  është  i  yni

dërgon  S.M.B. Jug.

pranon  Kosova

një yll u shua

dhjetë,

tridhjetë....

urime   Kosovë ..

Kopshtin  e  yjve    lirë!

Kososvë, ‘80-90

  FAQET   DITORE

 

 

 

 

Çdo ditë vulosen  faqe rezolutash

  tënden    zezë

hamshorë   shpëtimi  shalon

a  kuaj  Troje

  kalërojnë   fushës

ku  korbat  rrëmojnë

sytë  e  tu    zi,

sytë  e  tu që  s´janë

si  do ta  quajnë  femijën

  kurrë  nuk  u përkëdhel

në prehërin  e  cicëlokës  së vet?

Kërkon   dashurinë

i  etur  nëpër  faqet

besëlidhura

pa   këngë

ninullë  a  vaje

   kënduara      breza

  caranin  e  vatrës

për  altarin  e  dashurisë.

CICËRIMË

Çdo nate  i  vjel nga   një  cicërimë

nëpër  parmakë  dritaresh

fluturojnë  ofkëllimat

terri  përpin  zogj

nuk  e  di...

u  bëra  cicërimë  apo  zog?

ngjitem  agut deri të  Kroi  i  Dashamirit

laj  sytë  me  of-e  

me  dhëmbë  e  thith

gjakun  e  ngjizur nën  lëkurën

e  rrahur dallgësh.

 

  vekun  e  shpresës

çdo ditë më  këputet nga një fije

ora  irnosë  damarët

deri    ç´akordim

nuk  i besoj  as  lapsit  tim

sa   herë   kollitet

ma  vret nga  një rrokje  në varg.

Zbehem   si   hije

jashtë   murit    gjallë

përgjysmë  trupit  tim  të vrarë

kurrë      shumë  nuk  i  jam  frikësuar

Orës       ligë

sa  herë  marr zemrën    krah 

çetinat      thumb 

pushkën  e  zbrazur  ma   mbushë

  mbushurën  ma  zbraz

kur  dallgët  degdisin

ballit  tim    thyer.

Wupprtal, Gusht, ‘96..

 

 

Klilko faqën tjetërUnazë Gjaku

Ju falemnderit,jepni mbresat tuaja te Gästebuch-Libri i vizitorve ose pelqejeni ne Facebook Ju falenderoj nga zemra për komentet e juaja të sinqerta!

Nach oben